Podkolanówki przeciwżylakowe, nazywane także uciskowymi, to rodzaj bielizny specjalistycznej, która służy w profilaktyce chorób układu żylnego nóg. Przyczyną dolegliwości może być siedzący tryb życia, ciąża, praca stojąca, a także znacząca nadwaga. Produkt stosuje się także jako wsparcie w leczeniu choroby laseroterapią. Pomaga w walce z obrzękiem limfatycznym kończyn dolnych. Podkolanówki przeciwżylakowe ułatwiają chorym codziennie funkcjonowanie i rekonwalescencję po przebytych operacjach leczenia żylaków. W dzisiejszym artykule wyjaśniamy, w jaki sposób bielizna tego typu pomaga w minimalizowaniu dolegliwości. Na co należy zwrócić uwagę?
Podkolanówki uciskowe – zasada działania
Bieliźniane produkty przeciwżylakowe – pończochy oraz podkolanówki wywierają na nogi terapeutyczny ucisk, który zmniejsza średnicę żył w kończynach dolnych. Dzięki temu zmniejsza się ilość cofającej krwi w żyłach, co pozwala wyregulować jej cyrkulację. Przyspieszony przepływ krwi zapobiega tworzeniu się zatorów. Obecnie produkuje się pończochy i podkolanówki uciskowe w czterech różnych stopniach kompresji wyrażonej we wskaźniku mmHg – dwa najwyższe polecane są wyłącznie dla tych osób, które podczas konsultacji lekarskiej usłyszały zalecenie mówiące o konieczności noszenia bielizny tego typu.
Jakie podkolanówki wybrać?
Stopień kompresji podkolanówek przeciwżylakowych oscyluje w granicach od 8 do 32 mmHg. W działaniach zapobiegających powstawania żylakom zaleca się noszenie modeli, których kompresja wynosi od 8 do 14 mmHg. Profilaktyka tego rodzaju jest skuteczna wyłącznie wtedy, gdy ucisk zostaje prawidłowo dobrany i odpowiada konkretnym potrzebom. Podkolanówki zapewniające kompresję na poziomie 15–24 mmHg sprawdzą się w przypadku osób, które uskarżają się na częste obrzęki nóg, a także pojawianie niewielkich żyłek oraz „pajączków”. Najwyższe stopnie kompresji przekraczające 24 mmHg przeznaczone są dla pacjentów po przebytych zabiegach leczenia żylaków, jak również chorujących na zakrzepicę żył głębokich. Zakup podkolanówek tego typu powinien zostać skonsultowany z lekarzem specjalistą.
Wróć do bloga